كجاي اسلام و علما با حضور زن در اجتماع و يا وزير شدن او مخالف است؟منظورتان از علما امام جمعه ي اصفهان است كه برخي اظهارت سخيفانه را بيان كرده؟تعصب را به چه معنا ميكنيد؟اينكه معتقد باشيم زن فقط بايد بچه داري كندو خانه داري تعصبي بيش نيست كه دوران چنين تعصباتي به سر امده

نگارنده سعي دارد

نظر اسلام را با نظر شخصي منطبق کند.هگر حال خواندن همي ي اثار علما را نداريد به رجا نيوز سري بزنيد.حضرت اقا در پي نفي حضور زن نيستند .با دقت و بدون تعصب بخوانيد.

اما اسلام، مانع از چنين ظلمى در حقّ زن است. امروز اگر ما در جامعه‏مان كمبودى در اين زمينه داريم، بايد مرتفع شود و حمايت قانونى از زن، با كمال قوّت و شدّت انجام گيرد. البته در محيط اجتماعى، خدمات و مشاركتهايى وجود دارد كه زنان در آن فعّالترند. خوب است به مناسبت «روز پرستار»، به مسؤوليت پرستارى، كه از سابق، زنان در اين مسؤوليتْ بيشتر از مردان تلاش و فعاليت مى‏كردند و كار بسيار مهمّى هم هست كه ارزش والايى دارد، اشاره كنم:

بانوان عزيز و خواهران گرامى! مسأله مهمّ اين است كه امروز اسلام با قوانين و معارف خود، كمر به حمايت از همه قشرهاى جامعه ما - اعم از زن و مرد، روستايى و شهرى، قشرهاى مختلف و مخصوصاً قشرهايى كه ضعيفند - بسته است. از يك ديدگاه ديگر، مى‏توان چنين گفت كه نظام اسلامى و احكام اسلامى، كمر به دفاع از مظلومين در همه دنيا بسته است. به خاطر همين ديدگاه است كه امروز استكبار، عليه نظام جمهورى اسلامى توطئه مى‏كند. اكنون كمتر ماهى مى‏گذرد كه استكبار با دستگاهها، كمپانيها، مغزهاى مزدور و مؤسّسات طرّاحى‏اش - كه دائماً مشغول طرّاحى توطئه عليه ملتها و دولتهاى آزاد هستند - در صدد ضربه زدن و توطئه عليه نظام جمهورى اسلامى نباشد. اين توطئه‏ها، حتّى بعضاً هر هفته و هر روز شكل مى‏گيرد و به طور مستمر ادامه دارد. اما به فضل پروردگار و به خاطر همين اجتماعات، همين همدليها، همين همبستگيها و همين آگاهيهايى كه بحمداللَّه زن و مرد در كشور ما از آن برخوردارند، همه تلاش استكبار عليه جمهورى اسلامى، ضايع و باطل شده و در ميدان مقابله با اين ملت بزرگ، بارها و بارها بينى او به خاك ماليده شده است. مسلّماً بيش از همه عوامل در اين زمينه، آگاهى مردم و حضورشان در ميدانهاى مهمّ اجتماعى و سياسى نقش داشته است و شما زنان، در اين مورد، تأثير زيادى داشته‏ايد و باز هم داريد.

امروز، بحمداللَّه، در همه كشور، دانشگاه و حوزه علميه وجود دارد و دختران جوان، در بخشهاى مختلف اين دو نهاد و مركز علمى، آگاهى كسب مى‏كنند و به علم‏آموزى مى‏پردازند. تا وقتى اين روحهاى جوان، پرشور، داراى آگاهى، با اراده وبا محبّت، در جامعه ما بحمداللَّه فراوان است، استكبار، امريكا و دشمنان ريز و درشت اين ملت، هيچ غلطى نسبت به اين كشور نمى‏توانند بكنند. توصيه من به خواهران و دختران عزيزم اين است كه معلومات و آگاهيهايتان را بيشتر كنيد. مطالعه، دقّت، تحقيق، درس، ورود به مسائل مورد ابتلاى روز و اهتمام به كارهاى دينى، جزو وظايف حتمى و مسلّمى است كه امروز زنان كشور بايد مثل مردان، خود را موظّف به انجام آنها بدانند. شما هستيد كه فرزندان صالح مى‏پروريد و همسران خود را براى ورود به ميدانهاى مثبت، تشجيع مى‏كنيد. بسيارى از زنان، شوهرانِ خودشان را بهشتى مى‏كنند و آنها را از مشكلات دنيا و آخرت نجات مى‏دهند. كار و تلاش زن و آگاهى و موضعگيرى او، چنين ارزشى دارد.

از خداى متعال مى‏خواهيم كه همه شما را مشمول لطف و فضل خود قرار دهد. از همه شما خواهران گرامى تشكّر مى‏كنم كه از راههاى دور و نزديك آمديد و اين اجتماع بسيار با شكوه و پرعظمت را به وجود آورديد و نشان داديد كه زن آذربايجانى، مصمّم و مؤمن و فعّال و پر تلاش و با همّت است و از آگاهى لازم برخوردار است. همه شما را تحسين مى‏كنيم؛ برايتان از خداوند متعال، لطف و فضل روزافزون او را مسألت مى‏نماييم و به خدايتان مى‏سپاريم.

والسّلام عليكم و رحمةاللَّه و بركاته.

ديدگاه سوم، نگاه به زن، به عنوان يك عضو در خانواده است كه اين از همه مهمتر به نظر مى‏رسد. عزيزان من! در اسلام به مرد اجازه داده نشده است كه به زن زور بگويد و امرى را بر او تحميل كند. براى مرد در خانواده، حقوق محدودى قرار داده شده است كه از روى كمال مصلحت و حكمت است. اين حقوق، براى هر كس گفته و تشريح شود، مورد تصديق قرار خواهد گرفت. همچنين، براى زن نيز در خانواده، حقوقى معيّن شده است كه آن هم از روى مصلحت است. مرد و زن، هر كدام طبيعت، اخلاق، روحيّات و غرايزى دارند كه ويژه خودشان است. آنها اگر از خُلقيّات ويژه خود به طور صحيح استفاده كنند، در خانواده، زوجى كامل و هماهنگ و مساعد تشكيل مى‏دهند. اگر مرد زياده‏روى كرد، تعادل به هم مى‏خورد. اگر زن هم زياده روى كرد، تعادل به هم مى‏خورد.اسلام در داخل خانواده، دو جنس زن و مرد را مانند دو لنگه يك در، دو چشم در چهره انسان، دو سنگرنشين در جبهه نبرد زندگى و دو كاسبِ شريك در يك باب مغازه قرار داده است. هر كدام از اين دو، طبيعت، خصوصيات و خصلتهايى، هم در جسم و روح و فكر و هم در غرايز و عواطف دارند كه ويژه خودشان است. اين دو جنس، اگر با همان حدود و موازينى كه اسلام معيّن كرده است در كنار هم زندگى كنند، خانواده‏اى ماندگار و مهربان و با بركت و پرفايده خواهند داشت.

نكته مهمّ اين است كه در محيط خانواده - همان‏طور كه گفتم - اين دو عنصر و دو موجود، ضمن برخوردارى از خصوصياتشان، با يكديگر هماهنگى و همزيستى دارند. لكن زن از لحاظ جسمى، ظرافت بيشترى دارد و مرد، قويتر و گردن‏كلفت‏تر است. با اين حال، اگر قانون از زن دفاع نكند، ممكن است مرد، نسبت به او تعرّض كند. لذا، قانون، در حمايت از بانوانى كه خانواده تشكيل داده‏اند و درون محيط خانوادگى خودشان هستند، وظايف بسيار سنگينى دارد. مطلبى كه ما در كشورمان بايد با جديّت دنبال كنيم، حمايت اخلاقى و قانونى از زن است؛ تا مرد در محيط خانواده نتواند زورگويى كند. گرچه پس از انقلاب، اصلاحات زيادى در قوانين ازدواج و حمايت از خانواده شده است، اما كافى به نظر نمى‏رسد. لذا، توصيه ما به همه دست‏اندركاران - چه آنهايى كه در مجلسند، چه آنهايى كه در دستگاه دولتى هستند و چه آنهايى كه بر منابر خطابه و وعظ هستند - و به خود زنان، اين است كه چنين مطلبى را مجدّانه دنبال كنند. اين همان نقطه اساسى است كه اسلام مهمترين كار را در اين بخش انجام داده است. اين همان نكته‏اى است كه در دنياى غرب، مغفول مانده و امروز زنان دچار مظلوميت شديدى هستند. بعضى كسان كه ظاهر بينند، به محيط اجتماعى در غرب مى‏نگرند و مى‏بينند زنان بدون هيچ پروايى، در جوامعْ ظاهر مى‏شوند. لذا، خيال مى‏كنند كه آنها در داخل خانواده هم چنين بى‏پروايى را دارند. در حالى‏كه اين تصوّر اشتباه است و در محيط خانواده به زنان خيلى ظلم مى‏شود.

پس، به طور خلاصه، در ديدگاه دوم، نظر اسلام اين است كه در ميدان فعّاليت علمى، اقتصادى، اجتماعى و سياسى، نبايد بر زن تحميل و اجبار كرد؛ چنان كه به سد كردن راه او هم نبايد پرداخت. اگر خانمها مى‏خواهند وارد فعّاليتهاى اجتماعى و سياسى شوند، مانعى نيست. البته فعّاليت علمى، خيلى خوب است و بر ساير فعّاليتها ترجيح دارد.

من به خانواده‏ها توصيه مى‏كنم كه اجازه دهند دخترهايشان درس بخوانند. مبادا پدر و مادرى، از روى تعصّبِ دينى، خيال كنند كه بايد جلوِ دختر را بگيرند تا تحصيلات عاليه نكند! نه؛ دين چنين چيزى نگفته است. دين، براى تحصيل علم، ميان دختر و پسر فرقى نمى‏گذارد. اگر پسر شما تحصيلات عاليه مى‏كند، بگذاريد دختر شما هم به تحصيلات عاليه بپردازد. بگذاريد دختران جوان ما درس بخوانند، علم بياموزند، آگاهى پيدا كنند، به شأن خودشان واقف شوند و قدر خود را بدانند، تا بفهمند كه تبليغات استكبار جهانى در خصوص زن، چقدر بى‏پايه و اساس و پوچ است. در سايه سواد، مى‏شود اينها را فهميد.

امروز متديّن‏ترين، انقلابى‏ترين، پاكترين و با ايمانترين دختران و زنان جوان ما، در ميان قشرهاى تحصيلكرده هستند. كسانى كه اهل تجمّل و چسبيدن به زر و زيورآلات هستند و يا كوركورانه و چشم بسته مى‏خواهند از الگوهاى غربى در لباس و پوشاك و وضع زندگى تقليد كنند، غالباً از سواد و معلومات و معرفت كافى بهره ندارند. كسى كه معلومات داشته باشد، مى‏تواند رفتار خود را كنترل كند و آن را با هر چه حقّ و حقيقت و خوب است، تطبيق دهد. بنابراين، در ميدان علمى، همه راههاى فعّاليت بايد براى زنان باز باشد. دختران، حتّى در روستاها هم درس بخوانند. توصيه من به پدران و مادران اين است كه بگذارند دختر بچه‏هايشانْ به مدرسه بروند و سواد بياموزند. اگر آنها استعداد دارند و مايلند پس از طىّ مراحل ابتدايى به تحصيلات عاليه و دانشگاهى بپردازند، ممانعت نكنيد. بگذاريد در جامعه اسلامى ما آنها جزو انسانهاى با سواد و داراى معلومات شوند. اين هم از ديدگاه دوم

ديدگاه دوم، در زمينه فعاليتهاى اجتماعى، سياسى، علمى و اقتصادى است. از نظر اسلام، ميدان فعّاليت و تلاش علمى و اقتصادى و سياسى براى زنان، كاملاً باز است.اگر كسى با استناد به بينش اسلامى بخواهد زن را از كار علمى محروم كند، از تلاش اقتصادى باز دارد، يا از تلاش سياسى و اجتماعى بى‏نصيب سازد، به خلاف حكم خدا عمل كرده است. زنان به قدرى كه توان جسمى و نيازها و ضرورتهايشان اجازه مى‏دهد، مى‏توانند در فعّاليتها شركت كنند. آنها هر چه مى‏توانند، تلاش اقتصادى و سياسى و اجتماعى كنند. شرع مقدّس، مانع نيست. البته چون از لحاظ جسمانى زن ظريفتر از مرد است، لذا ضرورتهايى دارد. تحميلِ كار سنگين بر زن، ظلم به زن است. اسلام اين را توصيه نمى‏كند؛ چنان كه منع هم نمى‏كند. البته از امام على‏بن ابى‏طالب عليه‏الصّلاة و السّلام نقل است كه فرمود: «المرأة ريحانة و ليست بقهرمانه(2).» يعنى زن گل است، قهرمانه نيست. «قهرمان» يعنى پيشكار و خدمتگزارِ آبرومند. خطاب به مردان مى‏گويد كه زنان در خانه‏هاى شما مثل گلى لطيفند كه بايد نسبت به آنها با كمال ظرافت و دقّت رفتار كرد. زن، پيشكار شما و خدمتگزار شما نيست كه خيال مى‏كنيد كارهاى سنگين را بايد به او محوّل كرد. اين، مسأله مهمّى است.

در گزارشى كه اخيراً به من دادند، آمده است كه در بعضى از مناطق آذربايجان غربى، هفتاد درصد كارهاى روزمرّه را زنان و سى‏درصد بقيه را مردان انجام مى‏دهند! اين ظلم است. اين به خلاف نظر اسلام است. اين‏كه بعضى مردان وقتى مى‏خواهند ازدواج كنند، شرط قائل مى‏شوند كه زن بايد حتماً كار كند و شغل و درآمدى داشته باشد، خطاست. گرچه خلاف شرع نيست، اما اسلام به چنين كارى هم توصيه نمى‏كند. اين‏كه ما بگوييم «زن را از فعاليت اقتصادى و اجتماعى ممنوع كنيم»، به استنادِ نظرِ اسلام، غلط است. اسلام چنين حرفى نگفته است. اما از آن طرف، اين را هم كه زن را مجبور به انجام كارهاى سنگين و تلاشهاى دشوار اقتصادى، اجتماعى يا سياسى كنند، اسلام توصيه نكرده است. نظر اسلام، يك نظر ميانه است. يعنى زن اگر فرصت و فراغت داشته باشد، بچه‏دارى مانع او نگردد، شوق و علاقه و نيرو و توان جسمانى داشته باشد و بخواهد وارد فعاليتهاى اجتماعى، سياسى يا اقتصادى شود، مانعى ندارد. اما اين‏كه او را مجبور كنند و بگويند بايد حتماً شغلى بپذيرى، روزى فلان قدر كار كنى تا با درآمد آن بتوانى در تأمين هزينه خانوار، سهمى به عهده بگيرى، نه. اين را هم اسلام از زن نخواسته است. اين را هم يك نوع تحميل بر زن به حساب مي اورد

بسم‏اللَّه الرّحمن الرّحيم‏

الحمدللَّه ربّ العالمين. والصّلوة والسّلام على سيّدنا، ابى‏القاسم محمّد و على آله الأطيبين الأطهرين المنتجبين، الهداة المهديّين

براى من، منظره بسيار جالب و زيبايى است كه مشاهده مى‏كنم بانوان اين استان، اجتماعى را با اين عظمت تشكيل داده‏اند. بحمداللَّه، شما قشرهاى مختلف بانوان اين استان، از شهرهاى مختلف گرد آمده‏ايد و اين مجمع با شكوه را تشكيل داده‏ايد. آنچه كه امروز مناسب مى‏دانم در اين مجموعه بزرگ عرض كنم، دو، سه مطلب اساسى در خصوص مسائل زنان است:

مطلب اوّل اين است كه امروز معضل بزرگى در ارتباط با قشر زن، نه فقط در ايرانِ ما، بلكه در سراسرِ جهان وجود دارد. آن معضل اين است كه نسبت به حقوق و شخصيت بانوان، در بعضى از بخشهاى زندگى، كوتاهى يا تعرّض انجام مى‏گيرد. يعنى به زنان ظلم مى‏شود.

بعضى تصوّر مى‏كنند اين ويژگى، مخصوص كشورهاى شرقى يا اسلامى است. اين تصوّر، اشتباه است. ظلم به زنان، در كشورهاى غربى - با همه ادّعاهايى كه نسبت به زنان دارند - اگر بيشتر از كشورهاى اسلامى و شرقى نباشد، كمتر نيست. آمارهايى مبنى بر آزار زنان در خانواده از طرف مردان - چه شوهر، چه پدر و چه برادر - وجود دارد كه من اين آمارهاى تكان‏دهنده را ديده‏ام. واقعاً انسان را دچار تعجّب مى‏كند!

پس، معضلى كه به آن اشاره شد، در همه جاى دنيا وجود دارد. اين معضل، بايد حل شود. البته در كشور ما، به هنگام مقدّمات پيروزى انقلاب كه زنان در ميدانهاى عظيم مبارزه سياسى حضور پيدا كردند و نقش خودشان را به اثبات رساندند، وضع تا حدود زيادى عوض شد.

من اين‏جا در جمع شما بانوان عزيز و خواهران و فرزندان خودم، عرض مى‏كنم كه نقش اجتماعات زنان در پيروزى انقلاب، به احتمال زياد از اجتماعات مخصوص مردان بيشتر بود. يعنى حضور زنان در مبارزات عمومى و سياسى، يك نقش چند گانه داشت. مرد يك نفر بود و خودش مى‏آمد در مبارزات يا در اجتماعات و راهپيماييها شركت مى‏كرد. همين و بس! اما وقتى زنِ خانه، خود را در مبارزه سهيم مى‏دانست و وارد ميدان مى‏شد، در واقع خانه‏اى را كه در آن، مرد و زن و فرزندان هستند، به صحنه مى‏آورد و خانواده‏اى را در ميدانِ مبارزه حاضر مى‏كرد. در جنگ نيز همين طور بود. يعنى اگر خانواده‏هاى شهدا - مادران و همسران - صبر نمى‏كردند، جنگ دچار مشكلات بسيار بزرگى مى‏شد. در آن مقطع، نقش زنان، بسيار برجسته بود. انقلاب و جنگ، زنان ما را در جامعه از آگاهى و رشد سياسى برخوردار كرد. زن، وقتى با سواد باشد و از آگاهى سياسى برخوردار شود، كسى نمى‏تواند به آسانى به او زور بگويد و حقّش را پايمال كند. اينها غنيمتهايى بود كه در انقلاب براى زنان پيش آمد. اين، نكته اوّل.

خواهش مى‏كنم دختران جوان و تحصيلكرده و بانوان آگاه و هوشمند به نكته‏اى كه مى‏خواهم بگويم، درست توجّه كنند: زن را از سه ديدگاه مى‏شود مورد ملاحظه قرار داد تا بينش اسلامى نسبت به او آشكار شود. يکي (ديدگاه اول) نقش زن به عنوان انسانى در راه تكامل معنوى و نفسانى است كه در اين ديدگاه، زن و مرد با يكديگر هيچ تفاوتى ندارند. در تاريخ، زنان بزرگ و برجسته‏اى حضور داشته‏اند؛ همچنان كه مردان بزرگ و برجسته‏اى بوده‏اند. در قرآن، وقتى خداى متعال مى‏خواهد براى مؤمنين مثال بزند، از زن مثال مى‏زند: «و ضرب اللَّه مثلاً للّذين آمنوا امرأت فرعون(1).» زن به عنوان عنصر مؤمنِ برجسته‏اى كه نظير او در ميان انسانهاى آن روز هم نبود يا كمياب بود، حضور دارد. اين، از ديدگاه اوّل.